جملات زیبای فرانسیس بیکـن

سخنان فرانسیس بیکن (فیلسوف بریتانیایی)

دانش یعنی قدرت.

*

عطر گلها زمانی که در باغچه هستند، لذت بخش تر است، تا زمانی که آنها را می چینی.

*

دهان زشتگوی را باید با خاموشی وقار بست.

*

بد گمانی در افکار انسان مانند خفاش در میان پرندگان است که همیشه در سپیده دم یا هنگام غروب که نور و ظلمت به هم آمیخته است بال فشانی می کند.

*

انسان دانا به جای آنکه در انتظار یک فرصت خوب در زندگی بنشیند، خود، آن را به وجود می آورد.

*

همان گونه که بچه‌ها از رفتن به تاریکی می‌ترسند، مردم نیز از مرگ هراسانند.

*

مرگ، این لطف را دارد که کاخ نیکنامی را بهره‌ی انسان می‌سازد و رشک و تنگ‌نظری کسان را نسبت به وی نابود می‌کند.

*

بیان پرسشی بجا، یعنی به نیمه‌راه خردمندی رسیدن.

*

پروردگار، در آغاز یک باغچه آفرید و براستی، این باغچه ناب‌ترین شادمانی‌های انسان است.

*
خطاکارترین افراد کسانی هستند که عیب دیگران را می بینند.

*

آنچه مردم را دانشمند می کند، مکاتبی که می خوانند نیست، بلکه چیزهایی است که یاد می گیرند.

*

همه چشم امید به محبت دیگران دوخته اند و بیخبر از آنند که خود نیز می توانند عامل محبت برای دیگران باشند.

*

برخی کتب را باید چشید، برخی دیگر را باید بلعید و تعداد محدودی را هم باید جوید و هضم کرد.

*

در جهان هیچ عیبی آدمی را شرمگین تر از آن نمی کند که دیگران دروغش را کشف کنند.

*

مطالعه، انسان را کامل می کند، سخنرانی به او حضور ذهن و سرعت انتقال می دهد، اما نوشتن، انسان را دقیق می کند.

*

کتاب، سفینه ای است که اقیانوس بیکران زمان را درمی نوردد.

*

پول مانند کود است؛ نیک است در صورتی که پراکنده باشد.

*

در طبیعت و اخلاق انسان هیچ ضعف و انحرافی نیست که با آموزش مناسب درست نشود.

*

بدتر از بیماری، وسیله ی مداوای آن است.

*

گشادن عقده های درون در پیش دوستان دو تأثیر دارد؛ یکی آنکه شادی را دو برابر می کند و دیگر آنکه غم را دو نیم می سازد. زیرا آن کس که دوستان را در شادی خویش شریک می کند، سرور خاطرش بیشتر می شود و آن که غم دل به یاری همراه می گوید، بار اندوه خویش را سبک تر خواهد یافت.

*

بشر به طور معمول بر اساس سیرت خود فکر می کند و بر اساس دانش خود و افکار عمومی رایج سخن می گوید، اما عموماً بر مبنای عادت عمل می کند.

*

انسانیت نیازمند حقیقت است.

*

دوست از دوست حق گله گذاری دارد. گله گذاری دلیل دوستی و علاقه به دوام روابط نیکو است.

*

سرشت و بخت یک انسان در دستان خود اوست.

*

ما باید برای خوشبخت زیستن، موقعیت های مناسب ایجاد کنیم، نه اینکه در انتظار آن باشیم.

*

آدمی نمی تواند به طبیعت فرمان بدهد، مگر آنکه قوانین ابدی آن را بپذیرد. تنها با وجود چنین شناختی است که طبیعت فرمانبردار آدمی می گردد.

*

شعر، قسمتی از دانش بشری است.

*

مطالعه اجمالی و جزیی در فلسفه، فرد را به تفکر و بی دینی وا می دارد، اما اگر به فلسفه عمیق بیندیشد او را به سمت دین متوجه می سازد.